Moda dünyasının sanatla olan birlikteliği ne yeni ne de şaşılası bir olgu. Yves Saint Laurent’nin bizzat Mondrian’ın tablolarını elbiselerine taşıması, Andy Warhol’un bu koleksiyonun ardından tasarımcıya kendi işlerinden tasarımlar yapması için meydan okuması ve daha birçok moda sanat çarpışması yıllar boyunca podyumda yürüdü. Zira içerisinde bulunduğumuz yıllarda artık  sanatçı-moda tasarımcısı sınırları en homojen halini aldı. Podyumda tasarımlarına hayranlıkla baktığınız tasarımcıların işlerini aynı anda bir galeride bulmak, markaların miraslarını paylaştıkları müze sergilerini izlemek artık moda dünyasının olmazsa olmazlarından.

Hedi Slimane’ın MOCA Los Angeles, Galerie Gmurzynska, Spruth Magers ve Mary Boone gibi galerilerde işlerinin sergilenmesi, Karl Lagerfeld’in kampanya fotoğraflarını kendisinin çekmeye başlaması, ardından fotoğrafçılığını Chanel için bir portreler serisinde toplayıp, New York’ta Little Black Jacket sergisi açması Yves Saint Laurent’in zamanında podyuma taşıdığı sanatın iade-i ziyareti bir nevi. Fakat tasarımcıların galeri ve müzelere taşınması bir yana, sanatı podyumda ağırlama düsturu zaman farkı gözetmeksizin tahtını korumaya devam ediyor. 2014 Sonbahar koleksiyonunda John Baldessari’nin işlerini kadın tasarımlarına taşıyan Hedi Slimane, 2016 erkek giyim tasarımlarında da Kaliforniya’nın sanat dünyasına bahşettiği isimlerle aynı masaya oturdu. Billy Al Bengston’ın işlerini 90’lar punk halinde sundu tasarımcı. Acne Studio’nun son Resort koleksiyonunda Mario Schifano ve Albert Gleizes ile işbirliği yapması, Proenza Schouler’ın Sonbahar 2015 koleksiyonu için Helen Frankenthaler ve Robert Morris’in işlerinden ilham alması, Kenzo’nun yeni sezon kampanya filmi için ikonik yönetmen Gregg Araki’nin kapısını çalması, Dior’un geçtiğimiz akşam Musée Rodin’de sunduğu Haute Couture koleksiyonunda kurduğu setle empresyonist bir resmi canlandırma çabası bu düsturun artık modanın ilmeklerinin en derinlerine işlendiğini kanıtlıyor. Tabii hala kanıt arayanlarınız varsa…